invasie

Terwijl dat de zomer eigenlijk nog zou moeten beginnen heeft de herfst reeds haar blijde intrede gemaakt in het anders zo rustige Pajottenlandse Pamel. En wie herfst zegt, zegt regen, en wie regen zegt, zegt ziek. Inderdaad, ook ik ben vatbaar voor die talrijke kleine beestjes die wij bacteriën en virussen noemen en proberen te lijf te gaan met overvloedige antibiotica en zakken vol roze korrel.

Gisterenavond last gekregen van mijn keel waardoor mijn stemvolume enige tikjes lager is gedaald (het is mogelijk), maar alles opgelost met een Strepsilleke (ik vond geen Orofars). Deze nacht, na een wervelende droom en een dito gevecht met mijn allesbedekkende dekens, opgestaan om een tweede Strepsilleke te nemen (de Orofars waren logischerwijze nog steeds op).
Deze morgen opgestaan, nee sorry wakker geworden (iets hélemaal anders), en nog steeds menige diertjes die vlijtig aan het werken waren in mijn cava keela. Dankzij de goede zorgen van een Dafalganneke die mij een moeder kwam brengen, nog even geslapen zonder pijn en andere ongemakken (ik was ook al eens naar het toilet geweest op voorhand), en rond 11.00u opgestaan (weldegelijk opgestaan, niet enkel wakker geworden), met een minder aantal druk bezige beestjes.

Aangezien de beestjes een beetje dood zijn (ik heb sterke spieren!!), moet hun levensvocht natuurlijk ook nog verwijderd worden. Ik heb naar Rendac gebeld, maar zij verwerken alleen maar karkassen die overleden zijn aan blauwtong, mond- en klauwzeer of haarwortelinfecties. Dieren die overleden zijn ten gevolge van het overmatig gebruik van Strepsillekes behoren niet tot hun bevoegdheid.
Daarom moet ik nu zelf de levensvochten der beestjes kwijtgeraken, en zit ik zodoende met een serieuze valling.

Mensen die hun medeleven willen betuigen in deze moeilijke periode worden verzocht een postduif te zenden (liefst genetisch gemanipuleerde duiven die resistent zijn tegen het gebruik van Strepsillekes) en dit op kantooruren, aangezien anders de deur niet opengaat.

koen, bloemen noch kransen