heimwee

ave u allen,

deze zondag ben ik mezelf wat aan het relaxeren na een kleine week hard werken. Deze week ben ik immers mezelf vrijwillig gaan pijnigen door te helpen bij de druivenoogst in de Bourgogne (inderdaad!). Wegens een lichtelijk zware blessure van een der mijnen companen (tevens mijn enige vervoersmogelijkheid) ben ik evenwel vroegtijdig moeten terugkeren naar ons teergeliefd landje, met spijt in het hart, en pijn in de rug.

Ik kan u verzekeren, en dan vooral zij die deze martelpraktijken nog niet hebben ondergaan (waaronder velen), het is zingen, vechten, huilen, bidden, lachen, werken, en bewonderen. Affirmatief, het is inderdaad bewonderen!

Als je in het midden van de wijgaarden ligt te kruipen, terwijl je alleen maar druiven ziet tot in Boejoemboera, denk je met met heimwee terug aan die tijd dat je onbezonnen in je wiegje lag, sjokkend aan die moederlijke speen. Maar dan dringt tot je door dat jij verantwoordelijk bent voor die premiers crus en grand crus die de wereld zullen veroveren, waar iedereen versteld zal van staan, van die magistrale witte Bourgogne-wijn.
Ja, mede-aardbewoners, daar lééft de wijn. Van 's morgens in de vroegte staan reeds meer dan 7 wagentjes te wachten om een hele dag akke-akke-knip te doen. Je ziet druiven passeren, je ziet raisins passeren, je ziet wijnbezen passeren, je ziet heel weinig schoon volk passeren.

Daar, in het midden van de wijngaard, tegen de helling aan, daar kom je in het reine met jezelf. Je hele leven passeert er de revue. Daarom ook dat ik reeds na een half uur pijn begon te krijgen in mijn rug, want als je slechts 20 jaar versneld afspeelt, is je leven snel gepasseerd.

En eenmaal de pijn zijn blijde intrede maakt, voel je hoeveel een druif eigenlijk weegt. Een hele dag gebukt staan, het is niet alles. De pijn is niet te harden, enkel je spieren beginnen zich te harden. Lichaamsdelen die ook door moleculaire biologen nog niet gekend waren, kronkelen zich de hele dag door. Maar dat wordt dan weer wat gemasseerd door de premiers crus en de grands crus waarvoor je verleden jaar menige Dafalgans hebt verzwolgen.

Dames en heren, herdenk in uw tafelgebeden zij, die instaan voor de productie van uw geestrijke Bourgognes, en herdenk vooral die arme student, die na een week nu nog steeds met heimwee terugdenkt aan die moederlijke speen

koen, sante!