rieken

De laatste zondag met goed weer en de laatste voor het begin van het nieuwe academiejaar, daar moest een uitstapje van komen.

Heel België was vandaag op weg. Ofwel kon je naar de autoloze zondagen in Brussel of in Antwerpen, ofwel kom je zoals elke rechtgeaarde Belg een daguitstapje naar zee inlassen. Zo rechtgeaard als ik ben, was het dan ook die diepblauwe Noordzee in Nieuwpoort waar ik een doordeweekse zondag ging doorbrengen. Lange duinwandelingen zijn niet aan mij besteed, en dus was één van mijn reisgezellen die goede oude frisbee.
Lekker sportief als ik ben waren de lichamelijke inspanningen me niet vreemd en zeker niet van de poes. Lenig als een kat, snel als een (mannelijke) hinde, de precisie van een dartsspeler, ik kan begrijpen dat er heel wat mensen zijn blijven kijken. Precisieworpen, snelheidsworpen, effectworpen, die good old frisbee heeft weeral eens enorme bewonderenswaardige capriolen gemaakt.
Aangezien ook de inwendige mens diende gespijsd te worden, werd een zekere hoeveelheid mosselen meester gemaakt. Mosselen met (enorm veel) look, onbekend maar niet onbemind. Lekker, maar wel straf. Daarom ook dat ik me deze avond heb nog eens extra heb gewassen met shampoo met munstsmaak, zodat de medemens morgen geen extra drie meter moet rondlopen. Look, een lekkernij, maar het ruikt naar het schijnt wel een beetje. Daarom ook dat dit ajuinenzustertje een minderwaardigheidscomplex heeft waar men ui kan tegen zeggen.

Geef hem nog een kans, zodat ook de look niet met uitsterven bedreigd wordt.

koen, al minder ruikend