Al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding.
Dit motto past uitermate bij de arrogantie die ik gisteren heb mogen ontmoeten. Impro-addicted als ik ben, ging ik gisteren samen met JBDM en EW de Lunatics aanschouwen in het Monasterium. Altijd casual gekleed als ik ben, ik ben dan ook een doordeweekse gewone jongen, net als mijn compagnons, waren we wel wat outliers die avond. Het Monasterium, een dertiende-eeuws klooster/begijnhof, is dan ook niet wat je verwacht op een simpele donderdagovand. En zeker het evenement en de aanwezige Armani-kostuums pasten niet bij mijn ietwat uitgerafelde jeans. Halloweenreceptie van de alumni van de Vlerick Management School. Het gehalte aan fils-à-papa's was nog nooit zo hoog geweest sinds de prijsuitreiking van Beursspecialist van het Jaar. Aangezien we niet op de uitnodigingslijst stonden, wat je wel kon verwachten, keken ze wel even raar toen we zeiden dat we 'gewoon' naar de Lunatics kwamen kijken en geen Master in Management and Finance in Oxford en Harvard hadden gevolgd.
Wat een geluk dat ik dat nog niet gevolgd heb, of ik zou niet de joviale en oersympathieke gast zijn die jullie niet kennen, maar wel een keiharde, zelfingenomen egotripper. Als mensen proberen het publiek te amuseren met een improvisatie-optreden en de Versace-plastronnen vertellen gewoon voort over de Manager van het Jaar die de Jury had omgekocht, dan krijg je goesting om de aangeboden versnapering 'met Emmentalerkaas en Roque-ham' hun richting uit te sturen. Chapeau voor de Lunatics van de avond (Katrijn, Stijn, Peter en Johan), die er toch het beste van gemaakt hebben.
Niettegenstaande de gekweekte antipathie, heb ik ze toch maar een fles Bref WC-eend afhandig gemaakt.
Het is eigenlijk wel grappig als je er over terugdenkt. Zij denken je te kunnen imponeren met hun dasspelden, en je staat ze in hun gezicht uit te lachen zonder dat ze het merken, ondanks de lessenreeks 'Lichaamstaal bij Onderhandelingen' die ze gevolgd hebben.
koen, doe me er AUB aan denken dat ik nooit Vlerick ga volgen.
vrijdag 26 oktober 2007
Balletje
Na een langdurende periode aan een opdracht te werken, en zodoende een beetje weinig blogtijd gehad te hebben, richt ik me weer tot die trouwe lezers die jullie zijn.
Dinsdag heb ik gespeeld in Le Bal Infernal, samen met Vincent Van Peteghem en Michael Van Peel. Als je kan spreken van een thuismatch, dan was dit zeker een 'tweede thuis'-match. Al mijn vriendjes van de AA-club en het bloemschikken opgetrommeld om toch maar Den Bal vol te krijgen. Om 20.45 stak heel Den Bal al vol met enorme comedy-fans, en dan moest het grootste deel nog binnenkomen. 'Volzet' was dus een terecht omhooggehangen boodschap aan de deur. Alhoewel dat 'Volgepropt' ook niet misstaan zou hebben. De Lunatics, die weer op dreef waren, hebben het publiek perfect opgewarmd, zodat ze lekker verwachtingsvol naar wat komen zou de pauze ingingen. Ik ben op het podium gekropen met het luidste applaus dat ik tot nog toe gekregen heb, zonder ook maar één woord gezegd te hebben. Met dank aan MC Peter.
Ik vond dat ik goed gespeeld heb. Ik begin me dan ook meer en meer te amuseren op het podium. Ik sta er nog steeds versteld van dat ik zo zenuw-loos kan blijven, zonder een dagenlange afzondering in Wortegem-Petegem of een inname van grote hoeveelheden roesopwekkende middelen. Mijn nieuw stukje dat ik bracht over mijn aankleed-methodes kreeg de gewenste reactie, maar breekt te veel mijn tempo en verhaallijn, dus waarschijnlijk zal dit stukje moeten sneuvelen in het licht van het geheel. Op de rest hebben ze meer dan goed gelachen. Eigenlijk was de lach constant aanwezig gedurende de hele set. Ook al zijn er geen bulderlachen en applauzen bij, dat is ook niet the kind of comedy die ik breng, maar ik heb het publiek toch op een bepaald lachniveau kunnen houden. De geijkte grappen werkten uitstekend, en ook de iets minder uitgesproken grappen hebben meer respons gekregen dan ik verwachtte.
Enkel mijn einde viel wat in het water, maar met een paar woorden te herdraaien denk ik het wel te kunnen oplossen.
Van het podium gekropen met het tweede luidste applaus tot nu toe, wat me uitermate tevreden stelde. Ik denk dat ik de mensen geamuseerd heb. Tot nu toe enkel maar positieve reacties gekregen, aangezien niemand me echt durfde af te breken uit medelijden, waarvoor dank.
Ik vond het tof, en ik hoop het publiek ook.
koen, nog steeds nagenietend
Dinsdag heb ik gespeeld in Le Bal Infernal, samen met Vincent Van Peteghem en Michael Van Peel. Als je kan spreken van een thuismatch, dan was dit zeker een 'tweede thuis'-match. Al mijn vriendjes van de AA-club en het bloemschikken opgetrommeld om toch maar Den Bal vol te krijgen. Om 20.45 stak heel Den Bal al vol met enorme comedy-fans, en dan moest het grootste deel nog binnenkomen. 'Volzet' was dus een terecht omhooggehangen boodschap aan de deur. Alhoewel dat 'Volgepropt' ook niet misstaan zou hebben. De Lunatics, die weer op dreef waren, hebben het publiek perfect opgewarmd, zodat ze lekker verwachtingsvol naar wat komen zou de pauze ingingen. Ik ben op het podium gekropen met het luidste applaus dat ik tot nog toe gekregen heb, zonder ook maar één woord gezegd te hebben. Met dank aan MC Peter.
Ik vond dat ik goed gespeeld heb. Ik begin me dan ook meer en meer te amuseren op het podium. Ik sta er nog steeds versteld van dat ik zo zenuw-loos kan blijven, zonder een dagenlange afzondering in Wortegem-Petegem of een inname van grote hoeveelheden roesopwekkende middelen. Mijn nieuw stukje dat ik bracht over mijn aankleed-methodes kreeg de gewenste reactie, maar breekt te veel mijn tempo en verhaallijn, dus waarschijnlijk zal dit stukje moeten sneuvelen in het licht van het geheel. Op de rest hebben ze meer dan goed gelachen. Eigenlijk was de lach constant aanwezig gedurende de hele set. Ook al zijn er geen bulderlachen en applauzen bij, dat is ook niet the kind of comedy die ik breng, maar ik heb het publiek toch op een bepaald lachniveau kunnen houden. De geijkte grappen werkten uitstekend, en ook de iets minder uitgesproken grappen hebben meer respons gekregen dan ik verwachtte.
Enkel mijn einde viel wat in het water, maar met een paar woorden te herdraaien denk ik het wel te kunnen oplossen.
Van het podium gekropen met het tweede luidste applaus tot nu toe, wat me uitermate tevreden stelde. Ik denk dat ik de mensen geamuseerd heb. Tot nu toe enkel maar positieve reacties gekregen, aangezien niemand me echt durfde af te breken uit medelijden, waarvoor dank.
Ik vond het tof, en ik hoop het publiek ook.
koen, nog steeds nagenietend
vrijdag 12 oktober 2007
afspraak
Vanuit PC-klas A op de faculteit Bio-ingenieurswetenschappen in Gent (computer 45) , stuur ik dit lang verwachte bericht de wereld in.
Het stond al dagen in de sterren geschreven, en er werd al veel over verteld en geroddeld, maar eindelijk is het zover: Koen in Le Bal Infernal. Met name op dinsdag 23 oktober 2007 (21u00) zal ik enig volksvermaak komen te brengen in mijn nieuw stamcafé. En wat meer is, ik alleen verpest niet je leuke avond. Als eerste zijn er de magistrale Lunatics die je voorzien van impro van de bovenste plank. Vervolgens komen ik, Michael Van Peel en Hanz Raeves je onderhouden met relevante en irrelevante informatie over onszelf en onze meningen.
Ik raad jullie allemaal aan om nu al te beginnen zoeken naar excuses en andere smoezen, want als ik jullie niet in het publiek zie zitten, zal het er waaien (en van op het podium heb je een prachtig zicht op het publiek, 't is maar dat je het weet). Dit is immers een prachtige kans om eindelijk die eindeloze appreciatie in mij om te zetten in een actieve deelname aan het comedy-milieu.
Nu worden er nog wat interactieve berekeningen in de Proceskunde onderricht, die ik dan ook met interesse zal volgen. Een mens moet zijn dagen vullen, niet.
koen, ik zal u weten te vinden
Het stond al dagen in de sterren geschreven, en er werd al veel over verteld en geroddeld, maar eindelijk is het zover: Koen in Le Bal Infernal. Met name op dinsdag 23 oktober 2007 (21u00) zal ik enig volksvermaak komen te brengen in mijn nieuw stamcafé. En wat meer is, ik alleen verpest niet je leuke avond. Als eerste zijn er de magistrale Lunatics die je voorzien van impro van de bovenste plank. Vervolgens komen ik, Michael Van Peel en Hanz Raeves je onderhouden met relevante en irrelevante informatie over onszelf en onze meningen.
Ik raad jullie allemaal aan om nu al te beginnen zoeken naar excuses en andere smoezen, want als ik jullie niet in het publiek zie zitten, zal het er waaien (en van op het podium heb je een prachtig zicht op het publiek, 't is maar dat je het weet). Dit is immers een prachtige kans om eindelijk die eindeloze appreciatie in mij om te zetten in een actieve deelname aan het comedy-milieu.
Nu worden er nog wat interactieve berekeningen in de Proceskunde onderricht, die ik dan ook met interesse zal volgen. Een mens moet zijn dagen vullen, niet.
koen, ik zal u weten te vinden
zondag 7 oktober 2007
blazen
Zij die er van hebben genoten om de eerste twee delen van het optreden in Den Hopsack digitaal te hebben kunnen aanschouwen: prijs u gelukkig!
Heb je de pech gehad om dit weekend te druk bezig geweest te zijn met het stekken en uitplanten van exotische blauw-rugpalmbomen, als je me aan het werk wilt zien, zal je dat live moeten doen. Dit was immers een unieke kans om lekker gratis (want gierig zijn we allemaal wel een beetje) me mijn ding te zien doen.
Gisteren ook mijn ding gedaan. In het Dendermondsche ontmoetingscentrum voor vroegbejaarden, namelijk in JH ZENITH. Als eerste de spits afbijten (wat je meestal doet als eerste, de spits afbijten. Je kan toch moeilijk de spits afbijten als je tweede bent? Dan zou je een stuk uit het spitse spitsdeel moeten halen en toch de spits laten staan op het niet spitse-onderdeeel. Ik zal me deze week eens dieper buigen over dit eeuwenlange spitsen-probleem), het was een tot nu toe ongekende ervaring.
Lichtelijk gestresseerd door die stomme flikken mocht ik het podium onveilig maken. Reeds 20 jaar vertoef ik op deze bijna perfect bolvormige aarde (wegens de centrifugale krachten is de straal aan de evenaar immers groter dan de straal aan de polen. Vandaar ook dat de zwaartekracht daalt als je van de evenaar naar de polen loopt), en al 20 jaar laten ze me met rust. Maar als je een licht zweetgeurtje begint te krijgen omdat je 15 min later voor 170 man moet afgaan (170! Dat is geen 170! in de vorm van 170 faculteit, want dat zou wel verschrikkelijk veel zijn, maar gewoon 170! in de vorm van 170 uitroepteken. Ik hoop dat ik jullie niet in de war heb gebracht) en dan zie je daar Urbanus-gewijs een vliegende salami je aan de kant zetten. Dan krijg je het gevoel alsof je al 3 uur uw kiekens in het oog aan het houden bent en ze maar niet willen leggen. Alcohol en drugs controle. Als je al 3 dagen al je doen en laten en al je in- en uitnames aan voedingsstoffen moet opschrijven voor het meest interessante vak ooit (Voeding van de mens), dan haal je je niet in je hoofd om die dag een verboden substantie tot u te nemen.
Magekik u papieren nekeer zien madammeke (zusje reed)? Aangezien zowel niemand van de bus fans die meegekomen waren, als ik wist wat en hoeveel papieren ze juist moesten hebben, hebben we maar heel den boek papieren gegeven die in die rijdende dieselmachine stak. Daar stak ook wel de handleiding van de radio bij en de catechismus van mijn achterachterachtergrootvader, maar dat zijn ook veel papieren. 'U doet geen moeite om me de juiste papieren te geven?' hoorde ik flikkig door de ruit schalmen. Het zou maar een beetje stom zijn moesten zij ook niet weten wat de juiste papieren zijn, anders stonden we daar nu nog (en dat zou wel neig lang geweest zijn, namelijk een kleine 15 uur. Ik denk dat zelfs een flik-shift zo lang niet duurt, maar ik ben dan ook geen expert op het gebied van flikuurroosters). Maar kom, na een zekere hoeveelheid lucht te hebben geblazen in het metalen en gedigitaliseerde zakje van tegenwoordig kwam er de verlossende S van Strontzat op het schermpje. Nadat we onze catechismus terugkregen mochten we beschikken over het verdere avondlijke wegennet van de Dendermondse streek.
Maar dan toch nog de weg gevonden naar het podium, en het beste van mezelf (Filet-pure à la Koenoise) weggegeven. De bulderlachen waren er wel nog niet, maar het publiek was nog niet voldoende opgewarmd voor die doordenkerhumor van mij. Maar enig gegniffel heb ik wel kunnen horen tot aan het podium. Dit was mijn beste optreden tot nu toe (!) en ik heb er van genoten. Hoewel ik een van mijn beste grappen gewoon vergeten vertellen ben, bleek achteraf, ben ik toch content. Na mij was de zaal volledig in acceptabele toestand voor de gefrustreerde act van Petra Truant, die de rest van de avond nog tot woede-uitbarstingen werd gedwongen door een te opdringerige fan. En als laatste van het voorprogramma was er rock-and-rollhumor van Gerrit de Bremme, die er los door ging. Na de pauze, die dienst deed als ontstresser, kwam Gunter Lamoot achter de micro gekropen, en hij heeft er weer een hele schare absurde fans bij.
Het was weer aangenaam vertoeven in Dendermonde, en ik heb er weer heel wat geleerd, zodat jullie steeds een betere performance (wat een woord) zullen kunnen aanschouwen. Nu is er nog geen kortbij en niet veraf gelegen optreden in het verschiet, maar vergeet niet: Wat niet is kan nog komen.
koen, eindelijk stoppend met mijn 3 dagen durende weight-watchersgewijze voedselcontrole
Heb je de pech gehad om dit weekend te druk bezig geweest te zijn met het stekken en uitplanten van exotische blauw-rugpalmbomen, als je me aan het werk wilt zien, zal je dat live moeten doen. Dit was immers een unieke kans om lekker gratis (want gierig zijn we allemaal wel een beetje) me mijn ding te zien doen.
Gisteren ook mijn ding gedaan. In het Dendermondsche ontmoetingscentrum voor vroegbejaarden, namelijk in JH ZENITH. Als eerste de spits afbijten (wat je meestal doet als eerste, de spits afbijten. Je kan toch moeilijk de spits afbijten als je tweede bent? Dan zou je een stuk uit het spitse spitsdeel moeten halen en toch de spits laten staan op het niet spitse-onderdeeel. Ik zal me deze week eens dieper buigen over dit eeuwenlange spitsen-probleem), het was een tot nu toe ongekende ervaring.
Lichtelijk gestresseerd door die stomme flikken mocht ik het podium onveilig maken. Reeds 20 jaar vertoef ik op deze bijna perfect bolvormige aarde (wegens de centrifugale krachten is de straal aan de evenaar immers groter dan de straal aan de polen. Vandaar ook dat de zwaartekracht daalt als je van de evenaar naar de polen loopt), en al 20 jaar laten ze me met rust. Maar als je een licht zweetgeurtje begint te krijgen omdat je 15 min later voor 170 man moet afgaan (170! Dat is geen 170! in de vorm van 170 faculteit, want dat zou wel verschrikkelijk veel zijn, maar gewoon 170! in de vorm van 170 uitroepteken. Ik hoop dat ik jullie niet in de war heb gebracht) en dan zie je daar Urbanus-gewijs een vliegende salami je aan de kant zetten. Dan krijg je het gevoel alsof je al 3 uur uw kiekens in het oog aan het houden bent en ze maar niet willen leggen. Alcohol en drugs controle. Als je al 3 dagen al je doen en laten en al je in- en uitnames aan voedingsstoffen moet opschrijven voor het meest interessante vak ooit (Voeding van de mens), dan haal je je niet in je hoofd om die dag een verboden substantie tot u te nemen.
Magekik u papieren nekeer zien madammeke (zusje reed)? Aangezien zowel niemand van de bus fans die meegekomen waren, als ik wist wat en hoeveel papieren ze juist moesten hebben, hebben we maar heel den boek papieren gegeven die in die rijdende dieselmachine stak. Daar stak ook wel de handleiding van de radio bij en de catechismus van mijn achterachterachtergrootvader, maar dat zijn ook veel papieren. 'U doet geen moeite om me de juiste papieren te geven?' hoorde ik flikkig door de ruit schalmen. Het zou maar een beetje stom zijn moesten zij ook niet weten wat de juiste papieren zijn, anders stonden we daar nu nog (en dat zou wel neig lang geweest zijn, namelijk een kleine 15 uur. Ik denk dat zelfs een flik-shift zo lang niet duurt, maar ik ben dan ook geen expert op het gebied van flikuurroosters). Maar kom, na een zekere hoeveelheid lucht te hebben geblazen in het metalen en gedigitaliseerde zakje van tegenwoordig kwam er de verlossende S van Strontzat op het schermpje. Nadat we onze catechismus terugkregen mochten we beschikken over het verdere avondlijke wegennet van de Dendermondse streek.
Maar dan toch nog de weg gevonden naar het podium, en het beste van mezelf (Filet-pure à la Koenoise) weggegeven. De bulderlachen waren er wel nog niet, maar het publiek was nog niet voldoende opgewarmd voor die doordenkerhumor van mij. Maar enig gegniffel heb ik wel kunnen horen tot aan het podium. Dit was mijn beste optreden tot nu toe (!) en ik heb er van genoten. Hoewel ik een van mijn beste grappen gewoon vergeten vertellen ben, bleek achteraf, ben ik toch content. Na mij was de zaal volledig in acceptabele toestand voor de gefrustreerde act van Petra Truant, die de rest van de avond nog tot woede-uitbarstingen werd gedwongen door een te opdringerige fan. En als laatste van het voorprogramma was er rock-and-rollhumor van Gerrit de Bremme, die er los door ging. Na de pauze, die dienst deed als ontstresser, kwam Gunter Lamoot achter de micro gekropen, en hij heeft er weer een hele schare absurde fans bij.
Het was weer aangenaam vertoeven in Dendermonde, en ik heb er weer heel wat geleerd, zodat jullie steeds een betere performance (wat een woord) zullen kunnen aanschouwen. Nu is er nog geen kortbij en niet veraf gelegen optreden in het verschiet, maar vergeet niet: Wat niet is kan nog komen.
koen, eindelijk stoppend met mijn 3 dagen durende weight-watchersgewijze voedselcontrole
donderdag 4 oktober 2007
koeienpartij
De Impro-cursus is begonnen, menig onnozele geit is de revue gepasseerd en zal de revue nog komen te passeren.
Na een klein aantal omzwervingen in het mij onbekende Sint-Jacobs-Dampoort-gebied, ben ik toch heelhuids aangekomen. Het aantal nutteloze (kilo)meters heb ik niet gemeten, maar ik weet wel dat het verdomd handig is om een kaart mee te hebben. Daarom dat ik vanaf nu steeds een kaart van Heusden-Zolder op zak zal hebben, je weet immers nooit waar die koppige trein pas wil stoppen. Aangekomen (ik was zelfs nog eerste, nem na!) een lichtelijke kennismaking gemaakt met mijn medekompanen die enige humoristische invallen zullen komen te verwoorden gedurende deze intrinsieke cursus. Ook eindelijk kennisgemaakt met Jan-Bart De Muelenaere, die zowat de moederkloek van de Start-Uppers vertegenwoordigt. En tevens de site voor Start-Uppers uitgeeft in eigen beheer. Ik voelde me weer helemaal thuis in het wereldje van Impro. Zo was er weer de spervuur-muur, het 'beeld een bibliotheek uit'-moment, en niet te vergeten, de opdracht waar ik me het meest kon in vinden: Speel een kudde koeien die een trein vol bronstige stieren zien passeren. Dieren zijn nu eenmaal één van mijn favorieten, sinds de Ketnet-afleveringen van Beestenbos.
Nu even bekomen van de Impro-gedachte, en me volledig voorbereiden op mijn tweede optreden, nu zaterdag in JH Zenith (Dendermonde), samen met Petra Truant, Gerrit De Bremme en Gunter Lamoot. Wegens een tamelijk kleine tijdspanne die me aangeboden is, zal ik alles nog meer moeten comprimeren, dus het zal nog beter worden, hoop ik.
Jullie kennen de uitslag van de (nooit spannend geweesde) enquête!
Ik hoop dat ik jullie één van dees zal tegen het prachtige lijf lopen.
koen, koe in zijn vrije uren
Na een klein aantal omzwervingen in het mij onbekende Sint-Jacobs-Dampoort-gebied, ben ik toch heelhuids aangekomen. Het aantal nutteloze (kilo)meters heb ik niet gemeten, maar ik weet wel dat het verdomd handig is om een kaart mee te hebben. Daarom dat ik vanaf nu steeds een kaart van Heusden-Zolder op zak zal hebben, je weet immers nooit waar die koppige trein pas wil stoppen. Aangekomen (ik was zelfs nog eerste, nem na!) een lichtelijke kennismaking gemaakt met mijn medekompanen die enige humoristische invallen zullen komen te verwoorden gedurende deze intrinsieke cursus. Ook eindelijk kennisgemaakt met Jan-Bart De Muelenaere, die zowat de moederkloek van de Start-Uppers vertegenwoordigt. En tevens de site voor Start-Uppers uitgeeft in eigen beheer. Ik voelde me weer helemaal thuis in het wereldje van Impro. Zo was er weer de spervuur-muur, het 'beeld een bibliotheek uit'-moment, en niet te vergeten, de opdracht waar ik me het meest kon in vinden: Speel een kudde koeien die een trein vol bronstige stieren zien passeren. Dieren zijn nu eenmaal één van mijn favorieten, sinds de Ketnet-afleveringen van Beestenbos.
Nu even bekomen van de Impro-gedachte, en me volledig voorbereiden op mijn tweede optreden, nu zaterdag in JH Zenith (Dendermonde), samen met Petra Truant, Gerrit De Bremme en Gunter Lamoot. Wegens een tamelijk kleine tijdspanne die me aangeboden is, zal ik alles nog meer moeten comprimeren, dus het zal nog beter worden, hoop ik.
Jullie kennen de uitslag van de (nooit spannend geweesde) enquête!
Ik hoop dat ik jullie één van dees zal tegen het prachtige lijf lopen.
koen, koe in zijn vrije uren
Abonneren op:
Posts (Atom)
