Vrijdagavond begonnen aan één van mijn meest zenuwachtige avonden van mijn leven.
Althans, dat dacht ik. Tijdens het heengaan naar Den Hopsack in Antwerpen waren er wel tekenen van enige zenuwachtigheid, maar ik had ze tamelijk onder controle. Aangekomen viel het me nagenoeg onmiddellijk op dat het volle-zaalgevoel niet voor vanavond zou zijn. Bij een overweldigende massa van ongeveer 20 man moest en zou ik mijn debuut maken. Gelukkig moest ik niet alleen optreden, maar waren er nog andere onnozelaars buiten mezelf:
MC Jeroen Leenders: Ik ben van Antwerpen en je merkt het.
Els Dams: Ik ben een vrouw, te nemen of te laten.
Sven Hardies: Als het u niet aanstaat staat het u niet aan.
Akim Willems: allesbehalve Marokkaan en nog minder Nederlander.
Gerrit De Bremme: cartoonist van Freddy (Shellac).
Koen Muylaert: ik dus.
Het publiek was niet optimaal, maar als debuut was het meer dan in orde. Ik had zodanig weinig zenuwen, dat ik op den duur zelfs begon zenuwen te krijgen doordat ik er bijna geen had. Bij mijn slakken-imitatie wel even een vreemde smaak in mijn mond gekregen, maar na een optimale slikbeweging was ik weer volledig in orde.
De digitale verwerking van het videoverslag was in handen van een zeker Papa Muylaert, en ik moet het zeggen: het was goed voor de omstandigheden. Een beetje weinig belichting, maar je ziet me nog staan. Ik probeer om zo snel mogelijk het filmpje on the line te zetten, maar een weerspannig internet en een nog weerspannigere bestandsextensie beletten een multimediale verovering van het internet.
Ik heb me enorm geamuseerd, en ik heb beslist dat er nog vele optredens zullen komen, verder en dichter bij jullie. Ik probeer nog een optreden te bemachtigen deze zaterdag in Dendermonde, maar ik weet niet of het nog zal lukken.
Nu woensdag beginnen de impro-cursussen opnieuw, en Le Bal Infernal mag ook een Koen-passage verwachten.
Ik doe mijn best om de video op het www te zetten, zodat jullie eindelijk eens kunnen zien of deze blog wel de moeite waard is.
Koen, vloekend op bestandsextensies
zondag 30 september 2007
vrijdag 28 september 2007
beginnen
Het is eindelijk zover, vanavond (een klein foutje op de affiche, het is in september) zullen de zenuwen gierendgewijs door mijn keel dansen.
Ik laat jullie morgen alles weten!
koen, lichtelijk aan het stressen
woensdag 26 september 2007
bezigheidstherapie
Een technische panne van het wereldwijde allesomvattende elektronica-net heeft me in de onmogelijkheid gestemd om gisteren enige verwoordingen ten berde te brengen.
Gisteren wat springuren gehad, aangezien ons allerliefste en teerbeminde profje ziek was. De tweede dag van het pas begonnen academiejaar al ziek, dat belooft! Maar niet getreurd, er zijn nog meer dan genoeg proffen en assistenten die ons beladen met cursussen en opdrachtjes. Ja, beste mensen, ze hebben ons al opgezadeld met een hele schare werkjes. Zo mogen we 3 dagen alles opschrijven wat we eten, om dan weightwatchers-gewijs alles om te rekenen naar calorieën en andere aanverwante relevanten. Ook mogen we een bezoekje brengen aan een der vele waterzuiveringsstations dat ons landje rijk is en er een klein (!) verslagje over schrijven. Verder moeten we een (weeral) klein werkje maken over de interessante wereld van de polymeerchemie. De levensloop van een mens kan soms rare kronkels aannemen. Om te eindigen (de week is nog niet om!), hebben ze in de nieuwe BaMa-structuur uitgevonden om ons te laten bezighouden met het beroemde 'project'. Zelf weet ik nog niet wat het wordt, maar leute wordt het zeker en vast.
Zoals een goed en integer mens zal ik jullie dan ook op tijd en stond inlichten over het wel en wee van de betere Gentse studentenwerkjes.
Bij leven en welzijn, steeds bereid tot enige verstrekkende uitleg over onze bezigheden.
Koen, waarschijnlijk in de toekomst nood aan nog veel inspiratie
Gisteren wat springuren gehad, aangezien ons allerliefste en teerbeminde profje ziek was. De tweede dag van het pas begonnen academiejaar al ziek, dat belooft! Maar niet getreurd, er zijn nog meer dan genoeg proffen en assistenten die ons beladen met cursussen en opdrachtjes. Ja, beste mensen, ze hebben ons al opgezadeld met een hele schare werkjes. Zo mogen we 3 dagen alles opschrijven wat we eten, om dan weightwatchers-gewijs alles om te rekenen naar calorieën en andere aanverwante relevanten. Ook mogen we een bezoekje brengen aan een der vele waterzuiveringsstations dat ons landje rijk is en er een klein (!) verslagje over schrijven. Verder moeten we een (weeral) klein werkje maken over de interessante wereld van de polymeerchemie. De levensloop van een mens kan soms rare kronkels aannemen. Om te eindigen (de week is nog niet om!), hebben ze in de nieuwe BaMa-structuur uitgevonden om ons te laten bezighouden met het beroemde 'project'. Zelf weet ik nog niet wat het wordt, maar leute wordt het zeker en vast.
Zoals een goed en integer mens zal ik jullie dan ook op tijd en stond inlichten over het wel en wee van de betere Gentse studentenwerkjes.
Bij leven en welzijn, steeds bereid tot enige verstrekkende uitleg over onze bezigheden.
Koen, waarschijnlijk in de toekomst nood aan nog veel inspiratie
maandag 24 september 2007
vergeten strijders
De overzadigbare drang naar ultieme kennis was vandaag weer overduidelijk aanwezig op de eerste dag van het nieuwe academiejaar.
Zoals zovele kindjes was ook ik weer gedoemd tot het hernemen van de lessen, na drie maand schoolloos door het leven zijn kunnen te gaan. Aangezien ik reeds mijn derde jaar zal komen te vertoeven in deze prachtige Gentsche binnenstad, was de spanning zeer goed te verdragen. Dit zeker en vast in tegenstelling tot menig ander vers studentje dat de universiteitsstad voor de eerste maal kwam overvloeien. Hier vraagt de juf niet meer wie je papa en je mama is, wat je hobby's zijn, en of je grote broer hier al eens gezeten heeft. Ze vragen zelfs niet meer om je naam op een papiertje te schrijven om op je tafel te zetten. We worden groot, beste mensen, aanvaard het of neem het aan.
Vanaf de eerste minuut is het zwoeten en zwegen geblazen, schrijven en pennen. In het zweet des aanschijns trachten wij onze reeds uitgebreide kennis nog te verruimen, dit tot meerdere eer en glorie van het vaderland. Gelukkig is deze week de 'hoofdstuk 1-week', en aangezien hoofdstuk 1 meestal een inleidingshoofdstuk, is het leven van de student dan toch niet zo zwaar als menig 16-jarige wel eens zou durven denken.
Naast het studeren is er immers nog meer dan tijd genoeg om (verplicht jezelf om tijd te maken!) om te blokken, of te leren, wat het studentenleven natuurlijk veel aangenamer maakt. Deprimerende gedachten worden wel eens geuit bij het aanschouwen van zulke hoeveelheden cursussen die wij allemaal zullen moeten verwerken, en waarvoor een aanzienlijke hoeveelheid Zoniënwoud-bosbomen zachtjes tegen de grond zijn gaan liggen om daarna lekker gefileerd te zijn geworden. Daarom vraag ik jullie, om naast de kaars die je voor mij, die arme student, hebt doen branden, ook een boom te laten branden, in nagedachtenis van al die arme houtigen die hun leven gegeven hebben, opdat wij zouden kunnen studeren om voor hen een mooie toekomst te fabriceren.
Vergeef die arme student, die verantwoordelijk is voor het omleggen van die ene beuk naast je huis, waarin 's morgens de vogeltjes een serenade aan de ochtendstond geven. Hij kan er ook niet aan doen, het is immers de schuld van het kopieerapparaat.
koen, in diepe rouw om het heengaan van een lijvige, maar dikke vriend
Zoals zovele kindjes was ook ik weer gedoemd tot het hernemen van de lessen, na drie maand schoolloos door het leven zijn kunnen te gaan. Aangezien ik reeds mijn derde jaar zal komen te vertoeven in deze prachtige Gentsche binnenstad, was de spanning zeer goed te verdragen. Dit zeker en vast in tegenstelling tot menig ander vers studentje dat de universiteitsstad voor de eerste maal kwam overvloeien. Hier vraagt de juf niet meer wie je papa en je mama is, wat je hobby's zijn, en of je grote broer hier al eens gezeten heeft. Ze vragen zelfs niet meer om je naam op een papiertje te schrijven om op je tafel te zetten. We worden groot, beste mensen, aanvaard het of neem het aan.
Vanaf de eerste minuut is het zwoeten en zwegen geblazen, schrijven en pennen. In het zweet des aanschijns trachten wij onze reeds uitgebreide kennis nog te verruimen, dit tot meerdere eer en glorie van het vaderland. Gelukkig is deze week de 'hoofdstuk 1-week', en aangezien hoofdstuk 1 meestal een inleidingshoofdstuk, is het leven van de student dan toch niet zo zwaar als menig 16-jarige wel eens zou durven denken.
Naast het studeren is er immers nog meer dan tijd genoeg om (verplicht jezelf om tijd te maken!) om te blokken, of te leren, wat het studentenleven natuurlijk veel aangenamer maakt. Deprimerende gedachten worden wel eens geuit bij het aanschouwen van zulke hoeveelheden cursussen die wij allemaal zullen moeten verwerken, en waarvoor een aanzienlijke hoeveelheid Zoniënwoud-bosbomen zachtjes tegen de grond zijn gaan liggen om daarna lekker gefileerd te zijn geworden. Daarom vraag ik jullie, om naast de kaars die je voor mij, die arme student, hebt doen branden, ook een boom te laten branden, in nagedachtenis van al die arme houtigen die hun leven gegeven hebben, opdat wij zouden kunnen studeren om voor hen een mooie toekomst te fabriceren.
Vergeef die arme student, die verantwoordelijk is voor het omleggen van die ene beuk naast je huis, waarin 's morgens de vogeltjes een serenade aan de ochtendstond geven. Hij kan er ook niet aan doen, het is immers de schuld van het kopieerapparaat.
koen, in diepe rouw om het heengaan van een lijvige, maar dikke vriend
zondag 23 september 2007
rieken
De laatste zondag met goed weer en de laatste voor het begin van het nieuwe academiejaar, daar moest een uitstapje van komen.
Heel België was vandaag op weg. Ofwel kon je naar de autoloze zondagen in Brussel of in Antwerpen, ofwel kom je zoals elke rechtgeaarde Belg een daguitstapje naar zee inlassen. Zo rechtgeaard als ik ben, was het dan ook die diepblauwe Noordzee in Nieuwpoort waar ik een doordeweekse zondag ging doorbrengen. Lange duinwandelingen zijn niet aan mij besteed, en dus was één van mijn reisgezellen die goede oude frisbee.
Lekker sportief als ik ben waren de lichamelijke inspanningen me niet vreemd en zeker niet van de poes. Lenig als een kat, snel als een (mannelijke) hinde, de precisie van een dartsspeler, ik kan begrijpen dat er heel wat mensen zijn blijven kijken. Precisieworpen, snelheidsworpen, effectworpen, die good old frisbee heeft weeral eens enorme bewonderenswaardige capriolen gemaakt.
Aangezien ook de inwendige mens diende gespijsd te worden, werd een zekere hoeveelheid mosselen meester gemaakt. Mosselen met (enorm veel) look, onbekend maar niet onbemind. Lekker, maar wel straf. Daarom ook dat ik me deze avond heb nog eens extra heb gewassen met shampoo met munstsmaak, zodat de medemens morgen geen extra drie meter moet rondlopen. Look, een lekkernij, maar het ruikt naar het schijnt wel een beetje. Daarom ook dat dit ajuinenzustertje een minderwaardigheidscomplex heeft waar men ui kan tegen zeggen.
Geef hem nog een kans, zodat ook de look niet met uitsterven bedreigd wordt.
koen, al minder ruikend
Heel België was vandaag op weg. Ofwel kon je naar de autoloze zondagen in Brussel of in Antwerpen, ofwel kom je zoals elke rechtgeaarde Belg een daguitstapje naar zee inlassen. Zo rechtgeaard als ik ben, was het dan ook die diepblauwe Noordzee in Nieuwpoort waar ik een doordeweekse zondag ging doorbrengen. Lange duinwandelingen zijn niet aan mij besteed, en dus was één van mijn reisgezellen die goede oude frisbee.
Lekker sportief als ik ben waren de lichamelijke inspanningen me niet vreemd en zeker niet van de poes. Lenig als een kat, snel als een (mannelijke) hinde, de precisie van een dartsspeler, ik kan begrijpen dat er heel wat mensen zijn blijven kijken. Precisieworpen, snelheidsworpen, effectworpen, die good old frisbee heeft weeral eens enorme bewonderenswaardige capriolen gemaakt.
Aangezien ook de inwendige mens diende gespijsd te worden, werd een zekere hoeveelheid mosselen meester gemaakt. Mosselen met (enorm veel) look, onbekend maar niet onbemind. Lekker, maar wel straf. Daarom ook dat ik me deze avond heb nog eens extra heb gewassen met shampoo met munstsmaak, zodat de medemens morgen geen extra drie meter moet rondlopen. Look, een lekkernij, maar het ruikt naar het schijnt wel een beetje. Daarom ook dat dit ajuinenzustertje een minderwaardigheidscomplex heeft waar men ui kan tegen zeggen.
Geef hem nog een kans, zodat ook de look niet met uitsterven bedreigd wordt.
koen, al minder ruikend
zaterdag 22 september 2007
mensjes kijken
Vandaag noodgedwongen verplicht mee gaan shoppen met grote zus en de moema. De grootstad Ninove hebben we vereerd met een blitzbezoek en veelvuldige betalingen.
Aangezien het percentage testosteron nog steeds de meerdere is van het gehalte aan oestrogeen in mijn bijna perfectionistisch lichaam, was mijn keuze snel gemaakt, en hadden de winkels dan ook weinig sociaal contact aan mij. Maar wanneer 2 vrouwelijke huisgenoten gaan shoppen, dan kan je begrijpen dat het beëindigen van mijn winkelbezoek en hun winkelbezoek ietwat van mekaar verschilt.
De enige manier om geen frustraties te laten opstijgen, en geen problemen te veroorzaken met de blauwe man op straat, was om me op een speciaal daarvoor geïnstalleerd Ninoofs bankske te gaan zetten. Mensjes kijken dus. De favoriete bezigheid van menig Liedekerkenaar en Belgische bejaarden. Spijtig genoeg waren het allemaal shoppers, rondhangende jongeren (nog niet zo slim als mij om op een bankske te gaan zitten), en gepensioneerde moeials. Als je écht wil verschieten wie er allemaal passeert, dan moet je eens 3 uur in de aankomsthal van Gent-Sint-Pieters gaan zitten (ik weiger te vertellen wat de oorzaak is dat ik daar 3 uur heb gezeten). Dáár passeert er kwaliteit! Ik hoop dat er in dat station geen vliegtuigen toe komen, want als de toeristen het ras zien dat daar loopt, hoopten ze waarschijnlijk dat er nog ergens een cocaïnesmokkel in Papoea-Nieuw-Guinea over te nemen staat. Anderzijds zouden ze mensen zoals ik en gij en gij en ik en gij niet leren kennen natuurlijk.
Daarom raad ik u allen aan om duidelijke tijdslimieten op te leggen aan enig vrouwelijk of vervrouwelijkt gezelschap tijdens het shoppen, zodat u geen ellenlange slierten zonnebrillen, fietsen, korte broeken en maxicosi's zult moeten zien passeren.
koen, dan toch nog thuis geraakt
Aangezien het percentage testosteron nog steeds de meerdere is van het gehalte aan oestrogeen in mijn bijna perfectionistisch lichaam, was mijn keuze snel gemaakt, en hadden de winkels dan ook weinig sociaal contact aan mij. Maar wanneer 2 vrouwelijke huisgenoten gaan shoppen, dan kan je begrijpen dat het beëindigen van mijn winkelbezoek en hun winkelbezoek ietwat van mekaar verschilt.
De enige manier om geen frustraties te laten opstijgen, en geen problemen te veroorzaken met de blauwe man op straat, was om me op een speciaal daarvoor geïnstalleerd Ninoofs bankske te gaan zetten. Mensjes kijken dus. De favoriete bezigheid van menig Liedekerkenaar en Belgische bejaarden. Spijtig genoeg waren het allemaal shoppers, rondhangende jongeren (nog niet zo slim als mij om op een bankske te gaan zitten), en gepensioneerde moeials. Als je écht wil verschieten wie er allemaal passeert, dan moet je eens 3 uur in de aankomsthal van Gent-Sint-Pieters gaan zitten (ik weiger te vertellen wat de oorzaak is dat ik daar 3 uur heb gezeten). Dáár passeert er kwaliteit! Ik hoop dat er in dat station geen vliegtuigen toe komen, want als de toeristen het ras zien dat daar loopt, hoopten ze waarschijnlijk dat er nog ergens een cocaïnesmokkel in Papoea-Nieuw-Guinea over te nemen staat. Anderzijds zouden ze mensen zoals ik en gij en gij en ik en gij niet leren kennen natuurlijk.
Daarom raad ik u allen aan om duidelijke tijdslimieten op te leggen aan enig vrouwelijk of vervrouwelijkt gezelschap tijdens het shoppen, zodat u geen ellenlange slierten zonnebrillen, fietsen, korte broeken en maxicosi's zult moeten zien passeren.
koen, dan toch nog thuis geraakt
vrijdag 21 september 2007
eindelijk
Zelfgesneden frieten, zelfgeplukte sla, zelfgeoogste tomaten en zelfgekweekte ajuin, samen met een pracht van een biefstuk, namelijk gepelde biefstuk en platte bil voor de meer slagerijstudie gerichte personen onder jullie. Meer moet een mens niet hebben om de volgende mededeling te maken.
Maart is inderdaad wat ver weg, en mei is nog watter weg. Daarom sta ik deze vrijdag al, 28/9, op het podium!!! Mijn debuut komt er met rasse schreden aan. Wat een geluk dat de school weer begint deze week, of ik zou niet weten waar kruipen van zenuwachtigiteit. Voor de mensen die een nek hebben die het grootste deel van hun lichaam inneemt, weest gezegend. Want ik zal namelijk komen op te treden in die waanzinnig keileuke metropool die jullie wel eens stoutmoedig Antwerpen durven te noemen.
Mensen die een verschrikking voelen optreden of een enorme teleurstelling voelen opwellen, geen nood, want ik zal proberen om ook in de meer beschaafde wereld een podiummetje te bemachtigen. Korter bij uw alom geadoreerde Pajottenland dus. Hebben jullie toch een onweerstaanbare drang om mijzelf te komen bewonderen, of gewoon eens plat te liggen van het lachen uit medelijden, kom dan afgezakt of opgeklommen naar Den Hopsack, Grote Pieter Potstraat 24, 2000 Antwerpen. En met zo een straatnaam kan het niet anders dan grappig worden.
Zouden de tomaten al rijp zijn tegen dan? Hopelijk, want groene tomaten komen hard aan.
Men zegge het voort, men zegge het voort!
koen, nu al trillend op mijn benen
Maart is inderdaad wat ver weg, en mei is nog watter weg. Daarom sta ik deze vrijdag al, 28/9, op het podium!!! Mijn debuut komt er met rasse schreden aan. Wat een geluk dat de school weer begint deze week, of ik zou niet weten waar kruipen van zenuwachtigiteit. Voor de mensen die een nek hebben die het grootste deel van hun lichaam inneemt, weest gezegend. Want ik zal namelijk komen op te treden in die waanzinnig keileuke metropool die jullie wel eens stoutmoedig Antwerpen durven te noemen.
Mensen die een verschrikking voelen optreden of een enorme teleurstelling voelen opwellen, geen nood, want ik zal proberen om ook in de meer beschaafde wereld een podiummetje te bemachtigen. Korter bij uw alom geadoreerde Pajottenland dus. Hebben jullie toch een onweerstaanbare drang om mijzelf te komen bewonderen, of gewoon eens plat te liggen van het lachen uit medelijden, kom dan afgezakt of opgeklommen naar Den Hopsack, Grote Pieter Potstraat 24, 2000 Antwerpen. En met zo een straatnaam kan het niet anders dan grappig worden.
Zouden de tomaten al rijp zijn tegen dan? Hopelijk, want groene tomaten komen hard aan.
Men zegge het voort, men zegge het voort!
koen, nu al trillend op mijn benen
donderdag 20 september 2007
andersmenenden
Vandaag ben ik weer de volle 97% mezelf geworden. De eeuwenlange strijd tussen mij en de dappersten allen bacteriën is beslecht in het voordeel van de paprikachips-etende spaghettisaus-opwarmer.
Misschien hebben jullie het al gemerkt, of misschien niet, of was je van plan het te merken. Er is een reactie geplaatst op het relaas van 'heruitzendingen'. Graag zou ik u allen willen verzoeken de laffe anoniemigaard te willen identificeren, opsporen, en te vierenveertigdelen. Ik kon natuurlijk ook censurisatie toepassen en de arme man (of vrouw) zijn (of haar) hoogrelevante zever simpelweg verwijderen en niet publiceren. Maar vergevingsgezind en lieflijk door het leven gaand zoals ik reeds enkele weken doe, heb ik na lang beraad en onder druk van mijn voorzitter, onder-voorzitter, secretaris en penningmeester beslist om dit schepsel ook een forum te geven waar hij (of zij) de mondiale afschuw tegen hem (of haar) en de daarbij horende frustraties kan ten monde brengen. Ik versta wel dat hij (of zij) zegt dat ik niet in staat ben om mijn (ik citeer) 'woordenschat op een correcte manier te gebruiken', en ik kan begrijpen dat hij (of zij) de iets meer overdachte neerpenning niet ten volle snapt, die ik gisteren neergetypt heb en waar ik dus de hand in heb.
Ik hoop dat u, evenzeer als mijzelf, zulke extreme individuen van antwoord dient en deze blog overlaadt met reacties. Op die manier zal ik kunnen inschatten hoeveel tomaten ik juist moet kopen in maart, zodat ik jullie niet op kosten jaag,
koen, nooit discriminerend in mijn uitvallen tegen hem (of haar)
Misschien hebben jullie het al gemerkt, of misschien niet, of was je van plan het te merken. Er is een reactie geplaatst op het relaas van 'heruitzendingen'. Graag zou ik u allen willen verzoeken de laffe anoniemigaard te willen identificeren, opsporen, en te vierenveertigdelen. Ik kon natuurlijk ook censurisatie toepassen en de arme man (of vrouw) zijn (of haar) hoogrelevante zever simpelweg verwijderen en niet publiceren. Maar vergevingsgezind en lieflijk door het leven gaand zoals ik reeds enkele weken doe, heb ik na lang beraad en onder druk van mijn voorzitter, onder-voorzitter, secretaris en penningmeester beslist om dit schepsel ook een forum te geven waar hij (of zij) de mondiale afschuw tegen hem (of haar) en de daarbij horende frustraties kan ten monde brengen. Ik versta wel dat hij (of zij) zegt dat ik niet in staat ben om mijn (ik citeer) 'woordenschat op een correcte manier te gebruiken', en ik kan begrijpen dat hij (of zij) de iets meer overdachte neerpenning niet ten volle snapt, die ik gisteren neergetypt heb en waar ik dus de hand in heb.
Ik hoop dat u, evenzeer als mijzelf, zulke extreme individuen van antwoord dient en deze blog overlaadt met reacties. Op die manier zal ik kunnen inschatten hoeveel tomaten ik juist moet kopen in maart, zodat ik jullie niet op kosten jaag,
koen, nooit discriminerend in mijn uitvallen tegen hem (of haar)
woensdag 19 september 2007
heruitzendingen
Ook vandaag weer een hels gevecht geleverd tegen mijn inwendige ik die overspoeld werd door uitwendige niet-ikken.
Vooral deze nacht is er weer een veldslag uitgevochten, waarbij geen duidelijke winnaar uit de bus is gekomen. Hierbij wil ik dan ook de aanslepende formatie bedanken, anders zou ik niet naar de (extra lange) heruitzendingen van (100dagen-)Terzake, Het Nieuws en Het Journaal kunnen kijken. En zeg nu zelf, wat is er nu het beste tegen een invasionerende troepenmacht? Goedele Wachters en Danny Verstraete, naast een Strepsilleke natuurlijk.
Ik heb ook vandaag nog last gehad van de bacteria vallingskia.De symptomen zijn: niezen, lopende neus (en nee, ik weiger die mop van 'loopt er dan achter'), oren die toe zitten (gelukkig heb ik een heuse stereoketen geïnstalleerd op de deurbel), lichtelijke tintelingen achteraan, vooraan en zijwaarts van de keel. In een verregaand stadium treden er evenwel ook lichtelijke neigingen op die een zekere voedselhoeveelheid rechtsomkeer laten maken op de expresweg A456 richting maag.
Stilletjes aan denk ik wel te mogen stellen dat ik nu reeds weet wie de oorlog zal winnen (ik kan nog altijd een veiligheidsmuur installeren), en daarom heb ik ook reeds nu een economisch herstelplan in werking laten treden. Dit zal bestaan uit het mij overmatig laten overladen van lofbetuigingen, complimentjes, zwarte schoensmeer en appelmoes.
Indien u enige sympathie ten aanzien van mij wil kenbaar maken, nu ik aan de overhand ben, en de beterhand haal in de nooit aflatende oorlog tussen het menselijke lichaam en de bacteriële inbreng, dat is uw goed recht. Weet dat op de dag des oordeels, ik een goed woordje zal doen bij mijn ploegbaas, die net de werkregeling voor volgende week heeft opgehangen aan het prikbord, links van de chauffageketel.
De firma Koen Begint NV, het personeel en zijn klanten danken u voor uw zeer gewaardeerde hulp,
koen, ik ben er dan toch maar achter gelopen
Vooral deze nacht is er weer een veldslag uitgevochten, waarbij geen duidelijke winnaar uit de bus is gekomen. Hierbij wil ik dan ook de aanslepende formatie bedanken, anders zou ik niet naar de (extra lange) heruitzendingen van (100dagen-)Terzake, Het Nieuws en Het Journaal kunnen kijken. En zeg nu zelf, wat is er nu het beste tegen een invasionerende troepenmacht? Goedele Wachters en Danny Verstraete, naast een Strepsilleke natuurlijk.
Ik heb ook vandaag nog last gehad van de bacteria vallingskia.De symptomen zijn: niezen, lopende neus (en nee, ik weiger die mop van 'loopt er dan achter'), oren die toe zitten (gelukkig heb ik een heuse stereoketen geïnstalleerd op de deurbel), lichtelijke tintelingen achteraan, vooraan en zijwaarts van de keel. In een verregaand stadium treden er evenwel ook lichtelijke neigingen op die een zekere voedselhoeveelheid rechtsomkeer laten maken op de expresweg A456 richting maag.
Stilletjes aan denk ik wel te mogen stellen dat ik nu reeds weet wie de oorlog zal winnen (ik kan nog altijd een veiligheidsmuur installeren), en daarom heb ik ook reeds nu een economisch herstelplan in werking laten treden. Dit zal bestaan uit het mij overmatig laten overladen van lofbetuigingen, complimentjes, zwarte schoensmeer en appelmoes.
Indien u enige sympathie ten aanzien van mij wil kenbaar maken, nu ik aan de overhand ben, en de beterhand haal in de nooit aflatende oorlog tussen het menselijke lichaam en de bacteriële inbreng, dat is uw goed recht. Weet dat op de dag des oordeels, ik een goed woordje zal doen bij mijn ploegbaas, die net de werkregeling voor volgende week heeft opgehangen aan het prikbord, links van de chauffageketel.
De firma Koen Begint NV, het personeel en zijn klanten danken u voor uw zeer gewaardeerde hulp,
koen, ik ben er dan toch maar achter gelopen
dinsdag 18 september 2007
invasie
Terwijl dat de zomer eigenlijk nog zou moeten beginnen heeft de herfst reeds haar blijde intrede gemaakt in het anders zo rustige Pajottenlandse Pamel. En wie herfst zegt, zegt regen, en wie regen zegt, zegt ziek. Inderdaad, ook ik ben vatbaar voor die talrijke kleine beestjes die wij bacteriën en virussen noemen en proberen te lijf te gaan met overvloedige antibiotica en zakken vol roze korrel.
Gisterenavond last gekregen van mijn keel waardoor mijn stemvolume enige tikjes lager is gedaald (het is mogelijk), maar alles opgelost met een Strepsilleke (ik vond geen Orofars). Deze nacht, na een wervelende droom en een dito gevecht met mijn allesbedekkende dekens, opgestaan om een tweede Strepsilleke te nemen (de Orofars waren logischerwijze nog steeds op).
Deze morgen opgestaan, nee sorry wakker geworden (iets hélemaal anders), en nog steeds menige diertjes die vlijtig aan het werken waren in mijn cava keela. Dankzij de goede zorgen van een Dafalganneke die mij een moeder kwam brengen, nog even geslapen zonder pijn en andere ongemakken (ik was ook al eens naar het toilet geweest op voorhand), en rond 11.00u opgestaan (weldegelijk opgestaan, niet enkel wakker geworden), met een minder aantal druk bezige beestjes.
Aangezien de beestjes een beetje dood zijn (ik heb sterke spieren!!), moet hun levensvocht natuurlijk ook nog verwijderd worden. Ik heb naar Rendac gebeld, maar zij verwerken alleen maar karkassen die overleden zijn aan blauwtong, mond- en klauwzeer of haarwortelinfecties. Dieren die overleden zijn ten gevolge van het overmatig gebruik van Strepsillekes behoren niet tot hun bevoegdheid.
Daarom moet ik nu zelf de levensvochten der beestjes kwijtgeraken, en zit ik zodoende met een serieuze valling.
Mensen die hun medeleven willen betuigen in deze moeilijke periode worden verzocht een postduif te zenden (liefst genetisch gemanipuleerde duiven die resistent zijn tegen het gebruik van Strepsillekes) en dit op kantooruren, aangezien anders de deur niet opengaat.
koen, bloemen noch kransen
Gisterenavond last gekregen van mijn keel waardoor mijn stemvolume enige tikjes lager is gedaald (het is mogelijk), maar alles opgelost met een Strepsilleke (ik vond geen Orofars). Deze nacht, na een wervelende droom en een dito gevecht met mijn allesbedekkende dekens, opgestaan om een tweede Strepsilleke te nemen (de Orofars waren logischerwijze nog steeds op).
Deze morgen opgestaan, nee sorry wakker geworden (iets hélemaal anders), en nog steeds menige diertjes die vlijtig aan het werken waren in mijn cava keela. Dankzij de goede zorgen van een Dafalganneke die mij een moeder kwam brengen, nog even geslapen zonder pijn en andere ongemakken (ik was ook al eens naar het toilet geweest op voorhand), en rond 11.00u opgestaan (weldegelijk opgestaan, niet enkel wakker geworden), met een minder aantal druk bezige beestjes.
Aangezien de beestjes een beetje dood zijn (ik heb sterke spieren!!), moet hun levensvocht natuurlijk ook nog verwijderd worden. Ik heb naar Rendac gebeld, maar zij verwerken alleen maar karkassen die overleden zijn aan blauwtong, mond- en klauwzeer of haarwortelinfecties. Dieren die overleden zijn ten gevolge van het overmatig gebruik van Strepsillekes behoren niet tot hun bevoegdheid.
Daarom moet ik nu zelf de levensvochten der beestjes kwijtgeraken, en zit ik zodoende met een serieuze valling.
Mensen die hun medeleven willen betuigen in deze moeilijke periode worden verzocht een postduif te zenden (liefst genetisch gemanipuleerde duiven die resistent zijn tegen het gebruik van Strepsillekes) en dit op kantooruren, aangezien anders de deur niet opengaat.
koen, bloemen noch kransen
maandag 17 september 2007
mijn eerste mic's
De laatste week is ingegaan, het doet pijn, maar je moet nu eenmaal afscheid nemen van je congé, met spijt in het hart.
Mijn carriere als professioneel entertainer kan zich beginnen te ontwikkelen! Mijn eerste optredens liggen al vast. Op 7, 8 én 9 maart breng ik mijn tekst over mijn nauw aan het hart liggende geboortedorp (zie 'Zondag'). Op 15 mei ben ik ook al bezet, want de aanbieding is gekomen om dan dezelfde tekst komen te brengen!! (klein vreugde-uitbarstingetje).
Ik weet het, maart en mei zijn nog heel ver weg, maar onthoud die grote wijsheid van de oude Chinees Ping Pong Pang: Uitgesteld genot is hoger genot. Voor de Koen-verslaafden onder jullie (en dat zijn er veel, ongetwijfeld) probeer ik natuurlijk vroeger op te treden, en dat komt steeds dichter bij. Ik zal jullie dus zeker laten weten wanneer jullie mij kunnen komen bewonderen!!
koen, steeds in de weer om jullie te plezieren
PS: Alt+Tab was de grote winnaar van de 'favoriete Toets-enquête'
Mijn carriere als professioneel entertainer kan zich beginnen te ontwikkelen! Mijn eerste optredens liggen al vast. Op 7, 8 én 9 maart breng ik mijn tekst over mijn nauw aan het hart liggende geboortedorp (zie 'Zondag'). Op 15 mei ben ik ook al bezet, want de aanbieding is gekomen om dan dezelfde tekst komen te brengen!! (klein vreugde-uitbarstingetje).
Ik weet het, maart en mei zijn nog heel ver weg, maar onthoud die grote wijsheid van de oude Chinees Ping Pong Pang: Uitgesteld genot is hoger genot. Voor de Koen-verslaafden onder jullie (en dat zijn er veel, ongetwijfeld) probeer ik natuurlijk vroeger op te treden, en dat komt steeds dichter bij. Ik zal jullie dus zeker laten weten wanneer jullie mij kunnen komen bewonderen!!
koen, steeds in de weer om jullie te plezieren
PS: Alt+Tab was de grote winnaar van de 'favoriete Toets-enquête'
zondag 16 september 2007
Zondag
Vandaag om 11.00 uit mijn nest gekropen (was al om 06.00 eens wakker geweest!). Na een stresserende week was het wel eens nodig dat ik kon uitslapen. Stresserend, want ik heb een hele week liggen zoeken naar de plaats waar onze kippen eieren leggen. Dat was inderdaad het meest spannende aan mijn week tot nu toe. Aangezien de school pas maandag 24/09/2007 begint (woehahahahahahaha), ben ik dus al thuis van 25/06/2007 (trek er dan wel mijn vakantiejob af). Het leven als student is hard, ik moet het toegeven.
Ik heb dus meer dan tijd genoeg om me volledig bezig te houden met het uitdokteren en schrijven van het lichtere genre teksten zoals daar zijn: deze blog (weze geprezen), een klein stand-up actje over mijn eigenste boerengat (mijn dorp Roosdaal, niet mis te verstaan), én mijn eigen stand up-act/start-upbezigheid. Vandaag heb ik zowat de laatste hand gelegd aan de ruwe versie van mijn eerste comedy-tekst die ik zelf wil brengen.
Hebben jullie dus nog een start-upper nodig, bel me, schrijf me, laat me vlug iets weten! Vanaf nu treed ik op (het voorplan)!
koen, conquering the world (laten we met Vlaanderen beginnen)
Ik heb dus meer dan tijd genoeg om me volledig bezig te houden met het uitdokteren en schrijven van het lichtere genre teksten zoals daar zijn: deze blog (weze geprezen), een klein stand-up actje over mijn eigenste boerengat (mijn dorp Roosdaal, niet mis te verstaan), én mijn eigen stand up-act/start-upbezigheid. Vandaag heb ik zowat de laatste hand gelegd aan de ruwe versie van mijn eerste comedy-tekst die ik zelf wil brengen.
Hebben jullie dus nog een start-upper nodig, bel me, schrijf me, laat me vlug iets weten! Vanaf nu treed ik op (het voorplan)!
koen, conquering the world (laten we met Vlaanderen beginnen)
vrijdag 14 september 2007
gibberen
gisterenavond naar de lachclub geweest.
Meer bepaald: Lachclub Merelbeke-Scheldevallei onder de deskundige leiding van Geert Van de Vijver. Dames en heren, als ik jullie één ding mag aanraden: doen!
Ik hoor jullie nu al denken 'We vee ne zjiever is da na allemaul? A zoeë nen oeëp onnozeleirs da e betje beginnn te lachn'. voor de minder Pajottenlands-begrijpenden onder u: Wat voor een klucht is dit allemaal? Een hoop minder-intellectuelen die wat beginnen lachen.
Lachclub-Lachyoga is iets helemaal anders dan Improvisatietheater, Stand up-comedy, Mime, ... het is meeer therapeutisch lachen óm te lachen. Na een aantal ietwat kinderlijke spelletjes (om te lachen) zoals de rietstengel, de leeuwenlach, de milkshake, begin je gewoon te lachen. En op het einde van de 'sessie' hebben we maar liefst 5-10 minuten aan een stuk de slappe lach gehad.
Je moet niet grappig zijn (oef), je moet geen mop kunnen vertellen (oefer), en je moet niet op een podium staan (oefst). Het is gewoon lachen. en ik zweer het u, het IS lachen.
Als je er meer over wilt weten: www.lachclubs.be (algemeen) of www.delachvanvlaanderen.be (Geert Van de Vijver - Lachclub Merelbeke Scheldevallei)
Doen!!
koen, moehahahahahahahahahaha
Meer bepaald: Lachclub Merelbeke-Scheldevallei onder de deskundige leiding van Geert Van de Vijver. Dames en heren, als ik jullie één ding mag aanraden: doen!
Ik hoor jullie nu al denken 'We vee ne zjiever is da na allemaul? A zoeë nen oeëp onnozeleirs da e betje beginnn te lachn'. voor de minder Pajottenlands-begrijpenden onder u: Wat voor een klucht is dit allemaal? Een hoop minder-intellectuelen die wat beginnen lachen.
Lachclub-Lachyoga is iets helemaal anders dan Improvisatietheater, Stand up-comedy, Mime, ... het is meeer therapeutisch lachen óm te lachen. Na een aantal ietwat kinderlijke spelletjes (om te lachen) zoals de rietstengel, de leeuwenlach, de milkshake, begin je gewoon te lachen. En op het einde van de 'sessie' hebben we maar liefst 5-10 minuten aan een stuk de slappe lach gehad.
Je moet niet grappig zijn (oef), je moet geen mop kunnen vertellen (oefer), en je moet niet op een podium staan (oefst). Het is gewoon lachen. en ik zweer het u, het IS lachen.
Als je er meer over wilt weten: www.lachclubs.be (algemeen) of www.delachvanvlaanderen.be (Geert Van de Vijver - Lachclub Merelbeke Scheldevallei)
Doen!!
koen, moehahahahahahahahahaha
woensdag 12 september 2007
anoniem is uw pseudoniem
Hou je vooral niet in! Vanaf nu moet je je zelfs niet meer aanmelden om reacties in te geven, die blijk geven van enige affiniteit met het geschreven onderwerp. Voor de schizofrenen onder u kan je nu zelfs anoniem, zonder identiteit voor de minder begrijpenden onder u, een reactie plaatsen indien u dat relevant, plezant, ambetant, of afgezoomd met Brugse kant vindt.
Enige voorwaarde is natuurlijk dat u 'anoniem' of 'overig' aanklikt als u de reactie wilt plaatsen, en dat u de lichtelijk scheve lettertjes overtypt. Kwestie van de stoute meneeren die toch alleen maar ongewenste reclame voor telescopisch vislijnen en en periodieke sinusfuncties willen neerpennen tegen te houden.
Dan moet ik, mezelf, en mijn 53 andere persoonlijkheden die reactie nog goedkeuren, kwestie van het totalitaire regime van deze Koen Begint-wereld te illustreren.
koen, I'll be watching you
Enige voorwaarde is natuurlijk dat u 'anoniem' of 'overig' aanklikt als u de reactie wilt plaatsen, en dat u de lichtelijk scheve lettertjes overtypt. Kwestie van de stoute meneeren die toch alleen maar ongewenste reclame voor telescopisch vislijnen en en periodieke sinusfuncties willen neerpennen tegen te houden.
Dan moet ik, mezelf, en mijn 53 andere persoonlijkheden die reactie nog goedkeuren, kwestie van het totalitaire regime van deze Koen Begint-wereld te illustreren.
koen, I'll be watching you
smakelijk
snijbonen: boerenkost, maar goede kost.
En met mayonaise schuift het nog eens zo goed. Er wordt wat verdoezelt, beste disgenoten. Kennen jullie niet allemaal die magistrale dot mayonaise op je fritten, om die wansmakelijke balletjes-in-tomatensaus-smaak te negeren? Die zo beroemde favoriete saus van de typisch Belgische frietkotganger. Waarbij de balletjes geteld zijn, en de vitaminen nog moeten uitgevonden worden. Daar een sublieme poeder-oplossing over, met veel kruiden, zodat je met moeite weet of de balletjes van zogezegd vlees of van polytereftalaat gemaakt zijn.
Nee, mede-verorberaars, die boerenkeuken is nog altijd het beste. Snijbonen, patatten en biefstuk. Een avondmaal waar je u kan tegen zeggen. Enkel 'gebakken kreeftenmedaillons met kokkels, krokante groenten met kerrie en een mengeling van verse kruiden' zou er misschien nog over kunnen, maar de GB was al toe, dus ik kon er niet meer achter gaan. Daarom bleef het noodzakelijkerwijs bij die ietwat minder geraffineerde schotel, maar daarom niet minder lekker. Elke dag weer een nieuwe ontdekkingstocht in mijn bord, het is eens wat anders dan de snelle hap
koen, Bon appétit zegt de Fransman
En met mayonaise schuift het nog eens zo goed. Er wordt wat verdoezelt, beste disgenoten. Kennen jullie niet allemaal die magistrale dot mayonaise op je fritten, om die wansmakelijke balletjes-in-tomatensaus-smaak te negeren? Die zo beroemde favoriete saus van de typisch Belgische frietkotganger. Waarbij de balletjes geteld zijn, en de vitaminen nog moeten uitgevonden worden. Daar een sublieme poeder-oplossing over, met veel kruiden, zodat je met moeite weet of de balletjes van zogezegd vlees of van polytereftalaat gemaakt zijn.
Nee, mede-verorberaars, die boerenkeuken is nog altijd het beste. Snijbonen, patatten en biefstuk. Een avondmaal waar je u kan tegen zeggen. Enkel 'gebakken kreeftenmedaillons met kokkels, krokante groenten met kerrie en een mengeling van verse kruiden' zou er misschien nog over kunnen, maar de GB was al toe, dus ik kon er niet meer achter gaan. Daarom bleef het noodzakelijkerwijs bij die ietwat minder geraffineerde schotel, maar daarom niet minder lekker. Elke dag weer een nieuwe ontdekkingstocht in mijn bord, het is eens wat anders dan de snelle hap
koen, Bon appétit zegt de Fransman
sorry
mea culpa, mea culpa, mea grote culpa.
ik moet me inderdaad verontschuldigen bij Hem, aangezien ook Hij nood heeft aan zijn dagelijkse houvast in Zijn vluchtige leven. Maar nog meer moet ik mijn excuses aanbieden aan jullie, die onvermoeibare Koen Begint-fans. Want jullie zijn het aan wie ik hier mijn diepste geheimen en gedachten prijs geef. Daarom begrijp ik maar al te goed die tegenslag die jullie gisteren hebben moeten te boven komen, toen jullie gisteren elk uur van de dag benieuwd waren naar een nieuwe productie van mezelf. Die vertwijfenis, ontgoocheling, teleurstelling, ze was enorm.
Maar niet getreurd! Om het goed te maken, zijn er een paar (2 dus) extra faciliteiten aan deze devotie-site toegevoegd. Als eerste wordt je nu genummerd, zodat ik weet wie hier eigenlijk mijn grootste fans zijn, en wie toevallig op mijn blog gestoten is, toen hij op zoek was naar Rummicub-cursussen voor gevorderden.
Daarenboven wordt deze site ook meer en meer interactief, want vanaf nu zal je elke week kunnen antwoorden op de keine enquête die peilt naar mijn meest gemiddelde fan. En fan dat zijn jullie, en gemiddeld zeker.
Dus dames en heren en Japanse nachtegalen, enquêteert en vermenigvuldigt u, zodat ook binnen 9 maanden deze aarde vol met ons-achtigen kruipt.
Ga heen in vrede
koen, slopl
ik moet me inderdaad verontschuldigen bij Hem, aangezien ook Hij nood heeft aan zijn dagelijkse houvast in Zijn vluchtige leven. Maar nog meer moet ik mijn excuses aanbieden aan jullie, die onvermoeibare Koen Begint-fans. Want jullie zijn het aan wie ik hier mijn diepste geheimen en gedachten prijs geef. Daarom begrijp ik maar al te goed die tegenslag die jullie gisteren hebben moeten te boven komen, toen jullie gisteren elk uur van de dag benieuwd waren naar een nieuwe productie van mezelf. Die vertwijfenis, ontgoocheling, teleurstelling, ze was enorm.
Maar niet getreurd! Om het goed te maken, zijn er een paar (2 dus) extra faciliteiten aan deze devotie-site toegevoegd. Als eerste wordt je nu genummerd, zodat ik weet wie hier eigenlijk mijn grootste fans zijn, en wie toevallig op mijn blog gestoten is, toen hij op zoek was naar Rummicub-cursussen voor gevorderden.
Daarenboven wordt deze site ook meer en meer interactief, want vanaf nu zal je elke week kunnen antwoorden op de keine enquête die peilt naar mijn meest gemiddelde fan. En fan dat zijn jullie, en gemiddeld zeker.
Dus dames en heren en Japanse nachtegalen, enquêteert en vermenigvuldigt u, zodat ook binnen 9 maanden deze aarde vol met ons-achtigen kruipt.
Ga heen in vrede
koen, slopl
maandag 10 september 2007
op een blauwe maandagmorgen
Gegroet lieve kindertjes,
10.16 wanneer ik mijn welgebektheid aan de wereld durf te verkondigen. Maandag 10/9/2007, een onbekende toekomst, maar een welbekend verleden. Na mijn boke met choco en een vluchtige passage van de belangrijkste krantenartikels heb ik mezelf hier neergepoot.
Ik ben nog maar net wakker (09.51), of een bezoek van mijn enige peter hier op het land laat de hemel weer opengaan (spreekwoordelijk, nietwaar). Als één van mijn grootste fans, was hij natuurlijk in de wolken (ook hier in de spreekwoordelijke wijs) over het nieuwe initiatief van mijnentwege (gisteren naar In De Gloria gekeken, en Vermaelens Projects was weer goed).
Hij, ietwat onwetend en niet vertouwd met het fenomeen blokken/bloggen wou weten of je kan reacties planten over deze literair hoogstaande zever. Inderdaad, en wat meer is: Ik verplicht het u. Voelt u enige afschuw t.o.v. mijn politieke, ideologische of speleologische voorkeur of overtuiging, laat het me (discreet en persoonlijk) weten. Voelt u daarentegen een prille, maar oncontroleerbare bewondering of liefde voor me opborrelen, laat het me (minder discreet) weten. Zo weet ook ik wie ik het meest moet negeren of eens een pint betalen. Even aanmelden, en de Koen Begint-wereld gaat voor je open, waar menigeen vreugdevol door het leven stapt.
Vreugdevol door het leven stappen, het was er niet bij in Witse gisterenavond. Inderdaad, zondagavond is één-avond. Hierbij wil ik me dan ook direct verontschuldigen bij de Vitaya of VijfTV-kijkers onder u.
Elke week gebeurt er in het Vlaamse hinterland wel een moord, toevallig op zondagavond (zondag is moorddag). Op een klein uur tijd ontrafelt de eigenzinnige speurder alle intriges, verhoudingen en relaties in het anders zo gelukkige leven van de 'mijn aflevering of fame'-acteurs. Dat hij het zo vlug kan is natuurlijk niet te verwonderen, na zovele jaren dienst. Wat me wel intrigeert is de houding van die kandidaat-moordenaars. Is het jullie nog niet opgevallen, na vele afleveringen van Flikken, Heterdaad, Witse, Baantjer, en Piet Piraat te hebben bekeken, hoe arrogant en zelfverzekerd die aspirant-doders voor de dag komen? Elke aflevering doet er wel iemand beroep op zijn rechten/vertrouwenspersoon, daagt de speurders uit, of weigert te antwoorden op de allesophelderende vragen van uw zondagavond-hoofdrollen.
Nu ben ikzelf ook van geen kleintje vervaard, ga maar eens bij je petekind-ganzenkuiken als papaa en mamaa hem beschermen, maar zo met het politieapparaat haar klompen spelen, dat is zelfs voor mij niet weggelegd. Zouden we niet allemaal bidderen en seven als er zulk een corpulente 50er(Flikken) of sensuele 30er(Witse) je de pieren uit je neus haalt? Ik denk het wel! Want voelen we niet allemaal enig ontzag voor mensen in uniform of gekleed door Bobo in Tremelo, als we over de wegen der het nietige Belgium lopen? Elke keer ik de zogenaamde flikken over straat zie paraderen, bekruipt me een gevoel van onbehagen. Ik vraag me steeds af of ze me niets kunnen maken, ook al wandel ik volledig conform de verkeersregels over de E40 richting kust. Steeds weer duiken die vragen op: Heb ik mijn rits wel toe, heb ik mijn bord leeggegeten, hebben ze gezien dat ik dat blikje in de gewone vuilniszak heb gedaan ipv in de PMD, of weten ze van mijn nachtelijke uitstap deze nacht (ik had honger, en een boke met choco gaat er steeds in). Respect voor de verdachten-die-doorgaan-naar-de-tweede-ronde, ik zou het niet kunnen.
Ik hoop dat ook jullie dit fenomeen zullen tegemoet komen, en daarom nodig ik jullie uit op de wekelijkse zelfhulpgroep Ontzaghebbende Witsekijkers, waarvan ik zowel de functie van voorzitter, onder-voorzitter, pennigmeester als secretaris vervul (men moet klein beginnen)
Koen, Heil Witse
10.16 wanneer ik mijn welgebektheid aan de wereld durf te verkondigen. Maandag 10/9/2007, een onbekende toekomst, maar een welbekend verleden. Na mijn boke met choco en een vluchtige passage van de belangrijkste krantenartikels heb ik mezelf hier neergepoot.
Ik ben nog maar net wakker (09.51), of een bezoek van mijn enige peter hier op het land laat de hemel weer opengaan (spreekwoordelijk, nietwaar). Als één van mijn grootste fans, was hij natuurlijk in de wolken (ook hier in de spreekwoordelijke wijs) over het nieuwe initiatief van mijnentwege (gisteren naar In De Gloria gekeken, en Vermaelens Projects was weer goed).
Hij, ietwat onwetend en niet vertouwd met het fenomeen blokken/bloggen wou weten of je kan reacties planten over deze literair hoogstaande zever. Inderdaad, en wat meer is: Ik verplicht het u. Voelt u enige afschuw t.o.v. mijn politieke, ideologische of speleologische voorkeur of overtuiging, laat het me (discreet en persoonlijk) weten. Voelt u daarentegen een prille, maar oncontroleerbare bewondering of liefde voor me opborrelen, laat het me (minder discreet) weten. Zo weet ook ik wie ik het meest moet negeren of eens een pint betalen. Even aanmelden, en de Koen Begint-wereld gaat voor je open, waar menigeen vreugdevol door het leven stapt.
Vreugdevol door het leven stappen, het was er niet bij in Witse gisterenavond. Inderdaad, zondagavond is één-avond. Hierbij wil ik me dan ook direct verontschuldigen bij de Vitaya of VijfTV-kijkers onder u.
Elke week gebeurt er in het Vlaamse hinterland wel een moord, toevallig op zondagavond (zondag is moorddag). Op een klein uur tijd ontrafelt de eigenzinnige speurder alle intriges, verhoudingen en relaties in het anders zo gelukkige leven van de 'mijn aflevering of fame'-acteurs. Dat hij het zo vlug kan is natuurlijk niet te verwonderen, na zovele jaren dienst. Wat me wel intrigeert is de houding van die kandidaat-moordenaars. Is het jullie nog niet opgevallen, na vele afleveringen van Flikken, Heterdaad, Witse, Baantjer, en Piet Piraat te hebben bekeken, hoe arrogant en zelfverzekerd die aspirant-doders voor de dag komen? Elke aflevering doet er wel iemand beroep op zijn rechten/vertrouwenspersoon, daagt de speurders uit, of weigert te antwoorden op de allesophelderende vragen van uw zondagavond-hoofdrollen.
Nu ben ikzelf ook van geen kleintje vervaard, ga maar eens bij je petekind-ganzenkuiken als papaa en mamaa hem beschermen, maar zo met het politieapparaat haar klompen spelen, dat is zelfs voor mij niet weggelegd. Zouden we niet allemaal bidderen en seven als er zulk een corpulente 50er(Flikken) of sensuele 30er(Witse) je de pieren uit je neus haalt? Ik denk het wel! Want voelen we niet allemaal enig ontzag voor mensen in uniform of gekleed door Bobo in Tremelo, als we over de wegen der het nietige Belgium lopen? Elke keer ik de zogenaamde flikken over straat zie paraderen, bekruipt me een gevoel van onbehagen. Ik vraag me steeds af of ze me niets kunnen maken, ook al wandel ik volledig conform de verkeersregels over de E40 richting kust. Steeds weer duiken die vragen op: Heb ik mijn rits wel toe, heb ik mijn bord leeggegeten, hebben ze gezien dat ik dat blikje in de gewone vuilniszak heb gedaan ipv in de PMD, of weten ze van mijn nachtelijke uitstap deze nacht (ik had honger, en een boke met choco gaat er steeds in). Respect voor de verdachten-die-doorgaan-naar-de-tweede-ronde, ik zou het niet kunnen.
Ik hoop dat ook jullie dit fenomeen zullen tegemoet komen, en daarom nodig ik jullie uit op de wekelijkse zelfhulpgroep Ontzaghebbende Witsekijkers, waarvan ik zowel de functie van voorzitter, onder-voorzitter, pennigmeester als secretaris vervul (men moet klein beginnen)
Koen, Heil Witse
zondag 9 september 2007
heimwee
ave u allen,
deze zondag ben ik mezelf wat aan het relaxeren na een kleine week hard werken. Deze week ben ik immers mezelf vrijwillig gaan pijnigen door te helpen bij de druivenoogst in de Bourgogne (inderdaad!). Wegens een lichtelijk zware blessure van een der mijnen companen (tevens mijn enige vervoersmogelijkheid) ben ik evenwel vroegtijdig moeten terugkeren naar ons teergeliefd landje, met spijt in het hart, en pijn in de rug.
Ik kan u verzekeren, en dan vooral zij die deze martelpraktijken nog niet hebben ondergaan (waaronder velen), het is zingen, vechten, huilen, bidden, lachen, werken, en bewonderen. Affirmatief, het is inderdaad bewonderen!
Als je in het midden van de wijgaarden ligt te kruipen, terwijl je alleen maar druiven ziet tot in Boejoemboera, denk je met met heimwee terug aan die tijd dat je onbezonnen in je wiegje lag, sjokkend aan die moederlijke speen. Maar dan dringt tot je door dat jij verantwoordelijk bent voor die premiers crus en grand crus die de wereld zullen veroveren, waar iedereen versteld zal van staan, van die magistrale witte Bourgogne-wijn.
Ja, mede-aardbewoners, daar lééft de wijn. Van 's morgens in de vroegte staan reeds meer dan 7 wagentjes te wachten om een hele dag akke-akke-knip te doen. Je ziet druiven passeren, je ziet raisins passeren, je ziet wijnbezen passeren, je ziet heel weinig schoon volk passeren.
Daar, in het midden van de wijngaard, tegen de helling aan, daar kom je in het reine met jezelf. Je hele leven passeert er de revue. Daarom ook dat ik reeds na een half uur pijn begon te krijgen in mijn rug, want als je slechts 20 jaar versneld afspeelt, is je leven snel gepasseerd.
En eenmaal de pijn zijn blijde intrede maakt, voel je hoeveel een druif eigenlijk weegt. Een hele dag gebukt staan, het is niet alles. De pijn is niet te harden, enkel je spieren beginnen zich te harden. Lichaamsdelen die ook door moleculaire biologen nog niet gekend waren, kronkelen zich de hele dag door. Maar dat wordt dan weer wat gemasseerd door de premiers crus en de grands crus waarvoor je verleden jaar menige Dafalgans hebt verzwolgen.
Dames en heren, herdenk in uw tafelgebeden zij, die instaan voor de productie van uw geestrijke Bourgognes, en herdenk vooral die arme student, die na een week nu nog steeds met heimwee terugdenkt aan die moederlijke speen
koen, sante!
deze zondag ben ik mezelf wat aan het relaxeren na een kleine week hard werken. Deze week ben ik immers mezelf vrijwillig gaan pijnigen door te helpen bij de druivenoogst in de Bourgogne (inderdaad!). Wegens een lichtelijk zware blessure van een der mijnen companen (tevens mijn enige vervoersmogelijkheid) ben ik evenwel vroegtijdig moeten terugkeren naar ons teergeliefd landje, met spijt in het hart, en pijn in de rug.
Ik kan u verzekeren, en dan vooral zij die deze martelpraktijken nog niet hebben ondergaan (waaronder velen), het is zingen, vechten, huilen, bidden, lachen, werken, en bewonderen. Affirmatief, het is inderdaad bewonderen!
Als je in het midden van de wijgaarden ligt te kruipen, terwijl je alleen maar druiven ziet tot in Boejoemboera, denk je met met heimwee terug aan die tijd dat je onbezonnen in je wiegje lag, sjokkend aan die moederlijke speen. Maar dan dringt tot je door dat jij verantwoordelijk bent voor die premiers crus en grand crus die de wereld zullen veroveren, waar iedereen versteld zal van staan, van die magistrale witte Bourgogne-wijn.
Ja, mede-aardbewoners, daar lééft de wijn. Van 's morgens in de vroegte staan reeds meer dan 7 wagentjes te wachten om een hele dag akke-akke-knip te doen. Je ziet druiven passeren, je ziet raisins passeren, je ziet wijnbezen passeren, je ziet heel weinig schoon volk passeren.
Daar, in het midden van de wijngaard, tegen de helling aan, daar kom je in het reine met jezelf. Je hele leven passeert er de revue. Daarom ook dat ik reeds na een half uur pijn begon te krijgen in mijn rug, want als je slechts 20 jaar versneld afspeelt, is je leven snel gepasseerd.
En eenmaal de pijn zijn blijde intrede maakt, voel je hoeveel een druif eigenlijk weegt. Een hele dag gebukt staan, het is niet alles. De pijn is niet te harden, enkel je spieren beginnen zich te harden. Lichaamsdelen die ook door moleculaire biologen nog niet gekend waren, kronkelen zich de hele dag door. Maar dat wordt dan weer wat gemasseerd door de premiers crus en de grands crus waarvoor je verleden jaar menige Dafalgans hebt verzwolgen.
Dames en heren, herdenk in uw tafelgebeden zij, die instaan voor de productie van uw geestrijke Bourgognes, en herdenk vooral die arme student, die na een week nu nog steeds met heimwee terugdenkt aan die moederlijke speen
koen, sante!
Koen Begint Echt
Een goede 12 voor drieën allemaal.
Na een zekere hoeveelheid zuiver flessenwater tot mij te hebben genomen acht ik mezelf in staat tot het minder veilig maken van het wereldwijde web. Daarom zal ik nu op regelmatige tijdstippen de gehele aarde overspoelen met intellectuele en minder plezante kronkels.
Aangezien de mens een kuddebeest is ben ook ik thans genoopt te bloggen, zodat jullie steevast kunnen meegenieten van de interessante leefwereld van jullie aller idool/X-factor/Star Academy-chouchou. Daarom start ik vanaf heden en vandaag de enige echte blog van mezelf: http://koenbegint.blogspot.com/ U bent ten allen tijde vriendelijk uitgenodigd en verzocht deze te bevolken en te bezoeken op alle onmenselijke en menselijkere uren uwer bestaan.
Voor nadere kennismaking stuur ik aan op een algemene welslagen van deze persoonlijke uitingen.
Koen (nu écht begonnen)
Na een zekere hoeveelheid zuiver flessenwater tot mij te hebben genomen acht ik mezelf in staat tot het minder veilig maken van het wereldwijde web. Daarom zal ik nu op regelmatige tijdstippen de gehele aarde overspoelen met intellectuele en minder plezante kronkels.
Aangezien de mens een kuddebeest is ben ook ik thans genoopt te bloggen, zodat jullie steevast kunnen meegenieten van de interessante leefwereld van jullie aller idool/X-factor/Star Academy-chouchou. Daarom start ik vanaf heden en vandaag de enige echte blog van mezelf: http://koenbegint.blogspot.com/ U bent ten allen tijde vriendelijk uitgenodigd en verzocht deze te bevolken en te bezoeken op alle onmenselijke en menselijkere uren uwer bestaan.
Voor nadere kennismaking stuur ik aan op een algemene welslagen van deze persoonlijke uitingen.
Koen (nu écht begonnen)
Abonneren op:
Posts (Atom)
