grillen

Ze hadden het gezegd. Zowel Frank als Sabine als Jill als Frank had het gezegd. De radio had het gezegd. De TV had het gezegd. De krant had het gezegd. Mijn mama had het gezegd.
Het ging stormen.

Maar een student dient nu eenmaal zijn plicht te vervullen en de schoolbanken te vervuilen. Met de fiets onder mjijn derrière trotseerde ik moeder Natuur. Dat had ik niet mogen doen. Bij elke trap kreeg ik een slag terug, harder dan ooit voorheen. De wind nam me op en trok me van mijn fiets. Krampachtig hield ik mijn stuur vast, maar uiteindelijk moest ik noodgewongen ondergaan wat de wind met me van plan was. Ik werd tegen een boom gesmeten en bestookt met hagel. Ik wou dekking zoeken onder een afdak, maar wederom werd ik tegen een daar neergepootte container vol etensresten gesmakt. Mijn vest werd losgerukt, en mijn schoenen werden zwembaden. Toen ik over de straat werd gesleurd raakte ik de bumper van een voorbijslippende auto. Ik kwam tot stilstand in de goot van de gentse binnenstad. Liters water tuimelden naar beneden. Kilo's hagel beukten zich in mijn lichaam zodat ik niets anders kon dan het ondergaan. Ik trok ineen, rillend en bevend van de kou, kletsnat over heel mijn lijf. Ik zag blauw van overal tegenaan te vliegen. Net als ik dacht dat het gedaan was begon de hevigste regenbui die ik ooit gevoeld heb. De wind stak terug op en ik bereidde me voor op het ergste.

Mijn mama zette de ventilator af en wreef over mijn gezicht met een washandje.
"Het is niets, je hebt een nare droom gehad."